Ali & Ava

Dit stedelijke landschap hebben we al vaker gezien: het noorden van Engeland met zijn grijze straten gevuld met lange rijen eenvoudige huurhuizen. En de mensen daarin lijken net zo grijs. Maar dat zijn ze niet. In ieder geval niet deze Ali en Ava, de hoofdpersonen in dit optimistische liefdesverhaal.

Ava is een alleenstaande vrouw met liefde voor haar en andermans kinderen – en een achtergrond met verschillende niet-beklijvende partners. Ali komt in haar buurt de huur ophalen, maar is niet de typische huisjesmelker. Hij geeft om de mensen om zich heen, stimuleert ze om iets van hun leven te maken.

Beiden hebben een andere achtergrond, die van Ava is Iers, die van Ali Pakistaans. Zij is alleen, hij leeft nog met zijn vrouw in een druk gezin, maar het huwelijk is al voorbij. En beiden zijn ze, ondanks alle mensen om zich heen, eenzaam en hebben ze vooral behoefte aan een normaal, geregeld en vooral warm contact.

Dat vinden Ali en Ava bij elkaar, het begint bij de muziek die een prominente rol speelt in dit bijzondere Engelse drama. Mede daardoor ontstijgt ‘Ali & Ava’ het traditionele Britse arbeidersdrama. Realistisch, maar wel optimistisch. Hun omgeving reageert niet enthousiast op hun zich langzaam ontwikkelende verhouding. De afkeurende blikken zijn veelbetekenend en maken de twee onzeker over hun samenzijn.

Het weerhoudt hen niet om elkaar beter te leren kennen. Daardoor wordt ‘Ali & Ava’ een plezier om naar te kijken. Ja, het is grijs en het regent, maar het is ook leuk en hartverwarmend. En dat leverde de regisseur (bijna tien jaar geleden zag u in dit Filmhuis misschien ook het indrukwekkende The Selfish Giant van haar) opnieuw een reeks belangrijke filmprijzen op. Terecht.

VPRO Cinema (★★★★) 'Fraai romantisch drama'
NRC (★★★★) 'Een van de meest ontwapenende filmverliefdheden dit jaar'
Empire (★★★★) 'Charming, assured, contemporary British romance'
The Guardian (★★★★) 'An understated triumph'

‍