Encore

In de Franse feelgoodfilm Encore heeft prima ballerina Marion Barbeau de hoofdrol. Zij vertolkt de rol van twintiger Elise die tijdens de uitvoering van het klassieke ballet La bayadère iets vreselijks waarneemt. Haar vriend, ook lid van het balletgezelschap, staat in de coulissen te zoenen met een collega balletdanseres. Elise kan haar ogen niet geloven, maar tegelijk moet ze zich focussen op haar solo. Elke pas en pirouette lijkt ze onder controle te hebben totdat … ja, totdat het misgaat.

Ze valt en komt heel naar terecht met een erg vervelende blessure tot gevolg. Haar balletcarrière lijkt onherroepelijk voorbij. En dat terwijl ze oh zo graag in de voetsporen wilde treden van haar overleden moeder.

Zwaar gefrustreerd keert ze de wereld van het klassieke ballet de rug toe. Ze gaat werken voor vrienden die de catering verzorgen bij kunstprojecten. En zo zit ze aardappels te schillen en wortels te raspen, terwijl ze toe moet kijken hoe het moderne dansgezelschap van Hofesh Shechter (hij speelt zichzelf) repeteert voor een nieuwe voorstelling.

En, u snapt het al, natuurlijk begint het weer te kriebelen en kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Elise waagt zich voorzichtig weer op de dansvloer maar dit keer niet in tutu.

Zo bezien lijkt het scenario wel afkomstig uit een dans GTST, maar dat is geenszins het geval. Regisseur Cédric Klapisch weet de kijker volledig te overtuigen door Encore in te vullen met een veelheid aan luchtige, komische en romantische scènes, waardoor het een volbloed feelgoodfilm is geworden. Het Filmhuisbestuurslid dat dit stukje schreef is geen lichtvoetig danstype, verre van zelfs, maar de dansscènes zijn zo levendig en energiek verfilmd dat het aanstekelijk werkt.

We eindigen maar weer eens met een paar citaten uit de pers. Volgens de Volkskrant is Encore “als lofzang op het dansende, veerkrachtige lichaam … een genot om naar te kijken.” En volgens De Filmrecensent is het “moeilijk om uiteindelijk niet een beetje verliefd te worden op deze fijne film”.