Les Intranquilles

Damien is een kunstschilder die zichzelf de opdracht heeft gegeven om in korte tijd veertig schilderijen te maken voor de komende expositie. Energiek type denk je dan, maar de energie van Damien vindt vooral een basis in zijn bipolaire stoornis. Zijn gezin moet de energieke buien van vader maar opvangen. Vooral zijn vrouw Leila moet het gedrag van haar man in goede banen zien te leiden, ervoor zorgen dat hij zijn pillen op tijd neemt (en de boel niet besodemietert) om te voorkomen dat hij helemaal doorslaat of zichzelf (of zijn omgeving) iets aandoet.

Als hij zijn medicatie niet inneemt, is Damien bijna niet te houden. Hij staat midden in de nacht op om een fiets te repareren of breekt op school in tijdens de lessen van zijn zoontje om de hele klas te trakteren. Dit grillige gezinsleven zorg ervoor dat Leila zichzelf wegcijfert, ze gaat de confrontatie met haar man het liefst zo min mogelijk aan. Praten heeft ook weinig zin met een man die volop voorrang wil geven aan zijn creatieve uitingen.

Regisseur Lafosse baseerde het verhaal van Les Intranquilles (de rustelozen) op dat van zijn eigen vader. Hij plaatst de manie van Damien tegenover de machteloosheid van Leila en hun zoontje Amine en alle andere mensen in de omgeving. Daardoor wordt ‘Les Intranquilles’ een intens drama, waarin de rusteloosheid van Damien, perfect gespeeld door Damien Bonnard, een hoofdrol speelt. En dat leverde de film tal van nominaties voor belangrijke filmprijzen op, zoals de César (Franse Oscar) en op het filmfestival van Cannes.