A Private War

In 2012 kwam de oorlogsjournalist Marie Colvin om het leven bij een mortieraanval in Syrië. Ze was al eerder in een andere burgeroorlog gewond geraakt en had daar een ooglapje aan over gehouden. Dat was de buitenkant, en het ziet er ook wel stoer uit, maar Colvin had ook last van gruwelijke nachtmerries. Waarschijnlijk hebben veel van haar collega’s dat ook, de oorlogsverslaggeving is in de eerste plaats gewoon een heel gevaarlijk beroep.

Marie Colvin werkt voor de Engelse krant The Sunday Times. Haar journalistieke werk wordt overal geprezen en met prijzen gewaardeerd. Maar bij de krant merken ze ook dat Colvin haar gezondheid en eigen veiligheid op het spel zet om het verhaal achter de burgeroorlog in Syrië in beeld te krijgen. Dat doet ze in de hoop dat haar reportages ervoor zorgen dat anderen net zo geraakt worden door het menselijk leed als zij.

We zien Colvin ook worstelen in Engeland, met flitsen van herinneringen en nare dromen. Die zorgen ervoor dat ze met steeds meer moeite een normaal leven probeert te leiden. Die ‘post-traumatische stress stoornis’ blijkt hardnekkig. Die zorgt er tegelijkertijd niet voor dat ze zich van dat oorlogsgeweld afkeert. Marie Colvin gaat terug naar Syrië. Je vraagt je af of het diep engagement is, of een soort verslaving. “I hate being in a war zone”, zegt ze ergens in de film, maar zo eenvoudig is het blijkbaar toch niet.

Regisseur Heineman maakte al enkele documentaires over het geweld in landen als Syrië en Mexico en stopt dat realisme ook in zijn speelfilmdebuut. Dat wordt nog versterkt door hoofdrolspeelster Rosamund Pike, die Marie Colvin onopgesmukt en ruw neerzet. Dat levert een film op die onder hoogspanning staat, passend bij de continue geweldsdreiging. A Private War is een film over de pijn en het letsel die de oorlog veroorzaakt. Indrukwekkend, een waardige afsluiting van het filmhuisseizoen.

De pers:
VPRO Cinema (★★★★) 'Boeiende biopic over oorlogsverslaggever'
de Volkskrant (★★★★) 'Eerbetoon zonder een enkel machocliché'
NRC (★★★★) 'Aangrijpende film zonder sensatiezucht'

Update:
Onlangs oordeelde een Amerikanse rechter dat het Syrische regime schuldig is aan de dood van Marie Colvin. De Syrische inlichtingendienst zou doelbewust haar satelliettelefoon hebben uitgepeild en daarna haar locatie zeer gericht hebben bestookt met artillerievuur. De schadevergoeding aan haar nabestaanden van ruim 300 miljoen dollar wordt waarschijnlijk betaald uit bevroren banktegoeden van aanhangers van het Assad-regime. De kans dat Assad de schadevergoeding uit eigen zak gaat betalen lijkt verwaarloosbaar. Zie ook dit bericht op NOS.nl

‍