When the Light Breaks

When the Light Breaks is een tedere, integere film met een hartverscheurend onderwerp. Mag je je gevoelens tonen als je grote liefde plotseling uit het leven wordt weggerukt maar niemand van jullie relatie wist? Dat overkomt de IJslandse kunststudente Una.

De film begint met wat losse scènes waaruit blijkt dat Una en Diddi behoorlijk verliefd op elkaar zijn. Samen roken bij een ondergaande IJslandse zon, samen de nacht doorbrengen, dat werk. De volgende ochtend moet Diddi al vroeg weg en dan komen we erachter dat hij al een relatie heeft en wel met ene Klara. Hij belooft Una plechtig dat hij het diezelfde dag nog gaat uitmaken met Klara.

Maar dan, dan slaat het noodlot toe.  Als Una op school komt is de spanning voelbaar. In een tunnel heeft een groot verkeersongeluk plaatsgevonden met vele slachtoffers. Als kijker voel je de fatale wending al aankomen, maar je leeft intens mee met de steeds wanhopiger appende en bellende Una. Dat is niet in het minst de verdienste van hoofdrolspeelster Elín Hall die een fenomenale acteerprestatie levert.

Diddi is inderdaad in de vuurzee omgekomen en Una moet leren leven met haar ondraaglijke verlies én met het feit dat ze wel mag rouwen om het verlies van een vriend, maar niet om het verlies van háár vriend, althans niet in alle openheid. Gelukkig kan ze nog enigszins haar gevoelens kwijt bij hun gezamenlijke vriend Gunni die op de hoogte is van haar geheime liefde.

Als kijker ben je natuurlijk heel erg nieuwsgierig naar het moment waarop Una en Klara elkaar ontmoeten, elk met hun eigen verdriet. Gunni heeft Una het advies gegeven Klara niet wijzer te maken dan ze is, omdat het voor haar allemaal al erg genoeg is. En dat maakt het verdriet voor Una op haar beurt nóg erger. Regisseur Rúnar Rúnarsson laat op subtiele wijze zien wat er vervolgens gebeurt. Una en Klara vinden elkaar op een of andere manier, prachtig vormgegeven door de regisseur door hun reflecties te laten versmelten.

We zullen er nooit achter komen of Una ooit nog haar geheim met Klara deelt, want de film eindigt met een tamelijk open einde. Wat we wel weten na deze 82 minuten is dat we een bijzondere en bijzonder indrukwekkende IJslandse film hebben gezien, een film die je als kijker niet snel zult vergeten.

‍

Isolated Nation (****): 'When the Light Breaks floored me consistently. From minute one, it becomes impossible not to sink into the charm and feel of this film, and days after watching, I’ve yet to surface.'