BlacKkKlansman

Het klinkt onwaarschijnlijk, maar is toch echt gebeurd: een zwarte politieman weet binnen te dringen bij de racistische en ultrarechtse Ku Klux Klan. Telefonisch dan, want als hij in levenden lijve op bezoek moet doet hij een beroep op een collega. Daarmee begint een gevaarlijke, maar voor de kijker ook regelmatig vermakelijke operatie.

Politieman Stallworth is ook nog eens de eerste zwarte politieman in het korps van Colorado Springs en botst daardoor ook nog met de vooroordelen in zijn eigen omgeving. Dat geldt ook voor zijn collega Flip Zimmerman, die door het undercover-werk met zijn eigen joodse achtergrond wordt geconfronteerd.

Regisseur Spike Lee greep de memoires van politieman Ron Stallworth aan om een verhaal te maken over de raciale spanningen in de jaren zeventig (vandaar dat het barst van de afro-kapsels). De link met de 21ste eeuwse spanningen (denk maar aan ‘Black Lives Matter’) wordt door hem overduidelijk gelegd.

Er kan gelachen worden, maar de humor in de films van Spike Lee fungeren veelal ook als pijnlijke spiegel voor de kijker. We kunnen lachen om de onnozele KKK’ers (er zitten een paar bizarre types tussen), maar hun gedachtegoed is nog springlevend, en niet alleen in Amerika. Ze zijn lachwekkend èn daardoor angstaanjagend. Blackkklansman is een inktzwarte satire met een grimmige actuele ondertoon. Niet subtiel, wel effectief.

VPRO Cinema (★★★★) 'Even bijtend als grappig'
NRC (★★★★) 'Het venijn zit in de staart'
Empire (★★★★) 'Lee's film brandt met passie'
The A.V. Club 'Lee is lange tijd niet zo helder geweest'

‍