Can You Ever Forgive Me?

De boeken van Lee Israel worden niet meer verkocht. Haar laatste boek flopte, daarna lukte het niet meer om nieuw werk te beginnen. De schrijfster heeft een huurachterstand, haar kat is ziek, ze drinkt eigenlijk ook te veel. En Lee is ook wel een lastige persoonlijkheid - zo’n type waarvoor je achter de bank duikt als ze aanbelt. Haar literair agent adviseert haar zelfs om maar een ander beroep te kiezen. Dan komt ze er achter dat verzamelaars flink geld betalen voor brieven van bekende schrijvers.

En Lee merkt dat ze het talent heeft om geloofwaardige brieven van die schrijvers te maken. “Puur toevallig ben ik beland in een nogal crimineel parket”, analyseert ze als ze een oude bekende tegenkomt, die over dezelfde alcoholische kwaliteiten beschikt als Lee. Deze Jack Hock typeert de vervalsingen laconiek als een modemisdrijf, waar nauwelijks iets misdadigs aan is. En dat is ook eigenlijk wel zo, beaamt Lee. “Ik verfraai literaire brieven van beroemde schrijvers.”

De brieven schrijft ze zelf, op oude typemachines (voor jongere lezers: een soort printer waar je middels handbediening letters achter elkaar moet zetten) en lekker in de stijl van Ernest Hemingway of Dorothy Parker. Jack Hock helpt om de handelswaar aan de man te brengen. Met succes: de antiquaren in haar New Yorkse buurt zijn er dol op en betalen grif.

Dat bedrog duurt een tijdje en Lee en haar drinkende kompaan Jack nemen het er goed van. Maar de FBI komt het bedrog op het spoor en het duurt niet lang meer voor de schrijfster wordt ontmaskerd.

De kijkers zijn dan allang ingenomen door deze wonderlijke persoonlijkheid, fantastisch gespeeld door Melissa McCarthy. Ze is afwisselend eigenwijs, vervelend en geestig. Can you ever forgive me? is een innemend portret van een allesbehalve innemende vrouw. En die Jack Hock (Richard E. Grant) is minstens zo’n geweldige verliezer. Tegen de tijd dat hun bedrog aan het licht komt is de kijker al onder de indruk van de afwisseling aan ontroerende momenten en harde humor.

Deze ongevaarlijke en geweldloze thriller zit goed in elkaar en schetst een mooi verhaal van een wereld waarin de kloof tussen winnaars en achterblijvers alleen maar groter wordt. Maar die ‘losers’ stappen wel met opgeheven hoofd rond. Héérlijk! (Voor de statistici: drie Oscarnominaties voor beste actrice, beste mannelijke bijrol en beste bewerkte scenario, maar er werd er geen verzilverd).

‍