Crossing Istanbul

Lia is een wat stuurse Georgische vrouw, die haar land verlaat om, nu ze gepensioneerd is, een oude wens uit te voeren: herstel van het contact met haar nichtje Tekla. Die is ooit met de noorderzon vertrokken en woont waarschijnlijk in de miljoenenstad Istanbul, meer dan duizend kilometer naar het westen.

Als ze wil vertrekken hoort ze van haar buurjongen dat hij een adres van Tekla heeft. En Achi wil wel weg uit zijn geboortedorp, waar voor zo’n jonge kerel eigenlijk helemaal niets te doen is. Daarom gaan ze samen op pad. Onderweg moet ze proberen Achi op het juiste spoor te houden, want de jongen is nogal onbezonnen en onervaren.

In de metropool Istanbul blijkt de zoektocht naar Tekla niet makkelijk – uiteraard klopt het adres van Achi niet, dat was alleen een smoes om uit Georgië weg te komen. Maar Lia en Achi komen tijdens het speurwerk wel in contact met uiteenlopende types, in het bijzonder in de wereld van de transgenders, waar ook Tekla zich in op zou houden.

Vooral Evrim blijkt een goede hulp – als advocate staat ze vooral transgenders bij in hun strijd voor de rechten van transgenders in Turkije.

Maar het gaat in ‘Crossing Istanbul’ niet alleen over transgenders. Het is in de eerste plaats een hartverwarmende zoektocht, een road movie van mensen die elkaar beter moeten leren kennen en zich leren te bevrijden van vooroordelen en ingesleten ideeën.

Het gaat over identiteit en (onverwachte) vriendschap, over contacten die grenzen overschrijden. Daardoor is Crossing Istanbul in de eerste plaats vooral een hele lieve film, een speurtocht in een bijzondere omgeving. En over een speurtocht die geen resultaat heeft (of toch misschien ook weer wel). De film maakte eerder dit jaar al een succesvolle tournee langs allerlei filmfestivals.

VPRO Cinema (★★★★) 'Prachtig subtiel en oprecht grotestadsdrama'
‍Trouw (★★★★) 'Boeiende oproep tot tolerantie'
‍de Volkskrant (★★★) 'Even melancholische als hoopvolle toon'
‍The Guardian (★★★★) 'Terrific Istanbul-set culture-clash drama'