Head South

Head South neemt ons mee op een wat absurdistische muziek trip, in het nogal brave, saaie Christchurch, Nieuw-Zeeland. De film is een ode aan de postpunk muziekstijl, een stijl die opkwam na de punk tijd (eind jaren ’70) en daar een beetje op lijkt maar (nog) meer een experimenteel karakter heeft. De langharige soms wat sullig aandoende puber waar het in deze film om draait heeft een bijzondere relatie met zijn vader terwijl zijn moeder, in elk geval tijdelijk, het gezin verlaten lijkt te hebben.  

De muziekreis begint als Angus van zijn broer uit Londen een mini-LP krijgt toegestuurd en Angus, wanhopig op zoek naar vrienden, zich voordoet als bekwaam gitaarspeler om binnen te komen bij een beginnend bandje. Angus wordt meegesleurd in de wereld van Christchurch’s coole tieners, mede door toedoen van Holly en haar intimiderende vriend. Angus doet wanhopig zijn best om indruk te maken op Holly terwijl zich een vriendschap ontwikkelt met Kirsten, een meisje met echt talent voor muziek dat haar moeders piano uit het huis sleept voor een “gig” samen met Angus.

De film is een semi-autobiografische vertelling van regisseur Jonathan Ogilvie, die een tijdsbeeld creëert waar geen van de personages echt lijken in te passen. Het lijkt of de regisseur zelf ook nog wel het een en ander te verwerken heeft want de authentieke eindscene toont dat het leven niet altijd vrolijke soundtracks bevat.

Head South was de openingsfilm van het International Film Festival in Rotterdam en het publiek gaf deze film een score van 4,3 uit 5. Het filmhuis bestuur sluit zich hierbij aan, want we hebben ons prima vermaakt bij deze film.

de Volkskrant (★★★★) 'Charmant en aanstekelijk coming-of-age-portret'
‍VPRO Cinema (★★★) 'Oxenbould is onweerstaanbaar als het oprechte en nerdy hoofdpersonage'
‍The Guardian (★★★) 'A nostalgiafest romance from the 70s post-punk era'
‍Filmkrant 'Regisseur Ogilvie overgiet zijn ode aan de postpunk met een smakelijk sausje weirdness'