Lean on Pete

Twee jaar terug was de voorstelling van '45 Years' van de Britse regisseur Andrew Haigh in een vloek en een zucht uitverkocht. We hebben destijds met Skopein een extra voorstelling kunnen regelen en ook die werd zeer goed bezocht.

Van dezelfde regisseur vertonen we nu 'Lean on Pete', een heel ander kopje thee maar niet minder indrukwekkend. Ditmaal toog Haigh naar Oregon in de Verenigde Staten waar hij ons een indringend beeld voorschotelt van de onderklasse die zich in het Amerika van nu op allerlei manieren staande moet zien te houden.

"Lean on Pete", gebaseerd op het boek van de Amerikaanse auteur Willy Vlautin, vertelt het verhaal van de vijftienjarige Charley. Moeder is ervandoor, vader weet aardig weg met de drank en heeft om de haverklap een ander liefje in zijn bed. Vader en zoon zijn recent ook nog eens verhuisd. U begrijpt, de eenzame Charley leidt een tamelijk troosteloos en uitzichtloos bestaan.

Op een dag wordt hij ingehuurd door de ietwat louche paardenhouder Del. Tijdens het werk raakt Charley geleidelijk aan gehecht aan renpaard Lean on Pete. Maar de paardenwereld én Del zijn bikkelhard. Als Lean on Pete niet langer meer in staat is prijzen te winnen moet er afscheid van het dier worden genomen. De eindbestemming laat zich raden …

En als dan ook nog eens zijn vader na een vechtpartij om zijn laatste bedpartner zwaargewond in het ziekenhuis belandt, besluit Charley tot een impulsieve wanhoopsdaad. Hij ontvoert Lean on Pete en trekt met het paard de schitterende maar ook nietsontziende natuur van Oregon in, op zoek naar zijn tante, de enige persoon waarvan hij zich vaag herinnert dat ze er wél voor hem was.

Deze zoektocht levert enkele gedenkwaardige ontmoetingen op met mensen die net als Charley moeten bikkelen om het hoofd boven water te houden. Maar in welke netelige situatie Charley ook belandt, hij blijft vriendelijk en beleefd en volhardend in een onstuitbaar optimisme. Hij zál zijn tante vinden. Hoofdrolspeler Charlie Plummer zet hier een fenomenale acteerprestatie neer.

Zoetsappig wordt de film nergens, aandoenlijk en aangrijpend is hij voortdurend. Je gunt het Charley met heel je hart dat hij eindelijk zijn tante opspoort en dat het leven hem weer toelacht. Of hem dat lukt? Dat ziet u op 2 oktober.

‍