Les Invisibles

We openen het seizoen meteen maar met een érg leuke Franse feelgoodfilm. In Les Invisibles volgt regisseur Louis-Julien Petit een groepje dakloze vrouwen in een dagopvang. Ze proberen onder leiding van goedwillende medewerkers hun leven weer op de rit te krijgen. De dagopvang moet namelijk sluiten, omdat het rendement te laag is. Slechts vier procent van de bezoekers slaagt erin om te re-integreren in de maatschappij. De medewerkers wordt verweten dat ze de daklozen te veel in de watten leggen.

Al snel blijkt dat opnieuw je weg vinden in de samenleving nog niet zo eenvoudig is. De één valt te pas en te onpas in slaap, een tweede beroemt zich op een stage bij een makelaarskantoor, een stage die maar twee dagen duurde, en een derde vertelt bij elke sollicitatie in geuren en kleuren dat ze haar man heeft vermoord: “Ik ben maar liever gewoon eerlijk.”

In tijden van de Gele Hesjesprotesten komt Les Invisibles natuurlijk op het perfecte moment. Het is immers een film over een voor velen nauwelijks zichtbare machteloze onderlaag die gemangeld wordt door het systeem. Toch is Les Invisibles absoluut geen woedende film — opgewekt en met veel humor toont Petit de veerkracht, vitaliteit en saamhorigheid onder de dakloze vrouwen en de medewerksters van de dagopvang.

Als je maar met genoeg zelfvertrouwen het leven en de maatschappij tegemoet treedt, dan kun je meer dan die maatschappij (en jijzelf) verwacht, aldus de ietwat simplistische boodschap van Les Invisibles. En inderdaad, de film schetst een uiteindelijk positief en optimistisch beeld, voor cynici lijkt hij niet gemaakt. Tegelijk roept hij ook interessante vragen op: hoe ver moet/mag een hulpverlener gaan in zijn/haar betrokkenheid? Waar trek je de grens?

Petit werkte een jaar lang als vrijwilliger bij opvangcentra en hij vond de meeste van zijn actrices onder (voormalige) daklozen. Die spelen dus min of meer zichzelf en dat doen ze met verve!

Al met al komt Les Invisibles bij de kijker binnen als oprecht en betrokken en dat is de grote kracht van deze heerlijke film vol warmte en humor.

‍