Mjólk

Een kleine vier jaar gelden stal de IJslandse regisseur Grímur Hákonarson de harten van menig Filmhuisbezoeker met zijn prachtige droogkomische drama Rams over de norse, in onmin levende broers Gummi en Kiddi die alleen maar met elkaar ‘praten’ door middel van briefjes bezorgd door een blije bordercollie.

Nu is Hákonarson terug met Mjólk, ook weer IJsland en ook weer droogkomisch. Maar dit keer zit de humor wat meer verstopt tussen veel tragiek, de tragiek van de IJslandse boer die gemengeld wordt door de boerencoöperatie.

Als haar echtgenoot overlijdt blijft boerin Inga diep in de schulden achter op het melkveebedrijf dat ze samen met haar man Reynir dreef. Inga ontdekt dat er meer achter de dood van Reynir zit dan een noodlottig ongeval. Gaandeweg komt ze erachter dat de ooit uit idealisme ontstane coöperatie is verworden tot een monopolist die zijn leden dwingt aan- en verkopen alleen via de coöperatie te doen, want anders …

Inga besluit het niet langer te pikken en trekt ten strijde, Een onopvallende IJslandse vrouw die zich ontpopt als activist, hebben we dat niet eerder gezien? Klopt, in maart 2019 vertoonden we Woman at War waarin een koordirigente de strijd aangaat met de foute aluminiumindustrie door met pijl en boog hoogspanningslijnen te saboteren.

Inga heeft geen pijl en boog als wapen, maar een trekker, een mest- c.q. melkverspreider en de altijd trefzekere social media. In een Facebookbericht trekt ze fel van leer tegen de bestuurders van de coöperatie die de leden in een financiële wurggreep houden. Hierbij bestempelt ze de coöperatie als ‘melkmaffia’. U begrijpt, hiermee snijdt ze zichzelf behoorlijk in de vingers. Er is voor haar geen weg meer terug. Alle boeren zijn bang voor de macht van de coöperatie, dus ook bang voor de gevolgen mochten ze zich aan Inga’s zijde scharen. Op een gegeven moment kan Inga zelfs haar melk nergens meer kwijt, waardoor ze haar toevlucht moet nemen tot een provocerende maar erg hilarische actie.

Arndís Hrönn Egilsdóttir speelt de rol van Inga en zij doet dat op zeer overtuigende wijze. Met een minimum aan expressie zorgt ze toch voor aangrijpende scènes. Haar acteerprestatie zorgt, samen met de als altijd schitterende beelden van het ruige IJslandse landschap voor een boeiende en zeer onderhoudende film.

‍