Sterben

Vader takelt af, zoon Tom moet zijn aandacht verdelen tussen een muzikale première en zijn vriendin die van een andere man zwanger is, dochter Lilith hangt slechts aan de bar en moeder is hartpatiënt zonder echt warme gevoelens voor haar kinderen. Dat is het speelveld van het Duitse familieportret Sterben. Een film die in vijf kalm vertelde hoofdstukken vanuit het gezichtsveld van de hoofdpersonen het beeld schetst van een gezin in verval.

Het sterven uit de titel gaat niet alleen over de naderende dood van de vader, maar ook over het muziekstuk van zijn beste vriend waar Tom als dirigent intensief aan werkt. De geplande première en de steeds onzekerder wordende componist zorgt voor tijdsdruk, die verder wordt opgevoerd door zijn hoogzwangere vriendin.

Dochter Lilith begint in de kroeg een verhouding met de tandarts waar ze als assistente bij werkt, een getrouwde man met kinderen. Pas als ze drinkt komt ze tot leven. En in de ouderlijke woning zit moeder Lissy, niet meer in staat om voor haar dementerende echtgenoot te zorgen.

Dat klinkt allemaal dramatisch (en dat is het ook wel), maar Sterben heeft tegelijkertijd een lichtheid die het voor de kijker dragelijk maakt, af en toe wordt het zelfs (zwart-)komisch. Die kijker moet zich ook niet af laten schrikken door de drie uur die deze film duurt, want het wordt geen zware zit, mede dankzij het fantastische spel van alle hoofdpersonen.

Sterben was een groot succes op het filmfestival in Berlijn, met een nominatie voor de Gouden Beer en een Zilveren Beer voor het beste scenario. Dat werd nog gevolgd door uitstekende internationale kritieken en de Deutscher Filmpreis voor regisseur Glasner.

NRC: ‘Sterben is een heerlijk vilein portret van een gezin waar iedere ontmoeting eindigt in een kettingbotsing. Elke zin voelt als een oorvijg'.
Trouw (★★★★): 'Het complexe familiedrama ‘Sterben’ beweegt losjes tussen tragiek en lichte scherts'
‍Parool: 'een soms grotesk, soms subtiel, soms banaal en soms lyrisch portret van een familie'.

‍