Styx

In Styx volgen we de jonge Duitse noodarts Rike die haar baan en de bewoonde Europese wereld achter zich laat voor een solo-zeiltocht naar Charles Darwins paradijs Ascension Island. Als arts staat de jonge vrouw haar mannetje, als solozeilster niet minder. In alles wat ze doet straalt ze een zelfverzekerde professionaliteit uit.

In het eerste half uur van de film wordt nauwelijks gesproken. Rike is alleen met haar zeiljacht op de oceaan en de tocht verloopt voorspoedig. Zelfs een ziedende storm krijgt haar er niet onder. Wanneer ze na die storm een schip ziet, overladen met vluchtelingen, reageert ze als een ware professional. Ze ziet mensen in nood — sommigen springen zelfs overboord — en ze doet wat ze moet doen: ze informeert de kustwacht.

Die reageert echter uiterst terughoudend, sommigen zouden het wellicht kil en afstandelijk noemen. Goed dat u het gemeld heeft, maar kom vooral niet te dichtbij en bemoeit u zich er verder niet mee. Laat het aan ons over.

Maar Rike is arts en ze voelt dat ze íets moet doen. Dus helpt ze een jongen aan boord die uit pure wanhoop naar haar jacht probeerde te zwemmen. Ze beseft tegelijkertijd dat er nog tientallen, misschien zelfs een paar honderd meer mensen in nood zijn. Wat te doen?

Dit is het dilemma waar regisseur Wolfgang Fischer ons mee confronteert. Want wat zou u doen? Wat zou u doen als u in haar schoenen stond? Helpen, afzijdig blijven of zelfs wegvaren? Rike bevindt zich in een zeer frustrerende situatie. De door de kustwacht beloofde hulp komt maar niet opdagen en de tijd begint te dringen. De jongen op haar boot wil ook nog eens afdwingen dat ze zijn achtergebleven zusje gaat redden. Ze wordt gekweld door een heftige innerlijke tweestrijd. Moet ze meer mensen proberen te redden op het gevaar af dat ze zelf ook ten onder gaat? Of is alleen de jongen genoeg?

Zoals gezegd, de dialogen zijn schaars in dit menselijke drama, maar Styx is daar niet minder indrukwekkend om. Styx gaat niet om woorden maar om (een gebrek aan) daden. Nogmaals, wat zou u doen?

Styx werd vorig jaar in Berlijn bekroond met het Europa Cinemas Label en de Prijs van de Oecumenische Jury. Terecht, na afloop zal de film u nog lang bezig houden.

‍