The Monk and the Gun

“Tashi, ik heb vóór volle maan twee geweren nodig. Zaken moeten worden rechtgezet”, zo luidt de mysterieuze opdracht van de Lama voor de jonge monnik. Maar dat is nog niet zo’n eenvoudige taak, want Tashi heeft nog nooit een geweer gezien. Toch gaat hij geduldig op pad, want een opdracht van de Lama weiger je niet. Hij heeft nog vier dagen voor het volle maan is. Wat de Lama met de wapens wil? Tashi heeft geen flauw idee. Wij ook niet, want het doel van de opdracht blijkt pas aan het einde van The Monk and the Gun.

Het verhaal speelt zich af in 2006 in het Himalaya bergstaatje Bhutan, waar de zegeningen van de moderne tijd (televisie, internet, mobiele telefonie) op dat moment nog maar een paar jaar terug zijn geïntroduceerd. En nu is het land op initiatief van de koning rijp voor de volgende stap. Bhutan moet aan de democratie. Maar hoe maak je de Bhutanezen duidelijk wat dat is, democratie? Er worden schijnverkiezingen op touw gezet om met name de onwetende plattelandsbevolking te onderwijzen in de regels van de verkiezingen. Dat levert al meteen vermakelijke scènes op. Als de regeringsvoorlichter de toegestroomde dorpelingen meldt dat ze naar huis moeten gaan als ze hun geboortedatum niet weten, loop driekwart van het plein leeg, waarbij een bewoner zich afvraagt hoe hij zulke zinloze informatie zou moeten weten?

De verhaallijnen van de verkiezingen en de monnik op zoek naar de twee geweren worden doorkruist door de verwikkelingen rond de Amerikaan Ron Coleman die óók op zoek is naar een geweer. Hij is namelijk verzamelaar van geweren uit de Amerikaanse burgeroorlog en hem is ter ore gekomen dat een zeldzaam exemplaar in het bezit zou zijn van een boer die in een afgelegen dorp in de Himalaya woont. Het zat er dik in, monnik en westerling azen uiteindelijk op hetzelfde geweer.

Natuurlijk vallen alle verhaallijnen samen in het verrassende einde van The Monk and the Gun. Vermakelijk, lichtvoetig, aangenaam, dat zijn ook de kwalificaties die je tegenkomt als je de recensies erop naslaat. We zijn ervan overtuigd dat ook het Winterswijkse filmhuispubliek veel plezier gaat beleven aan deze leuke satirische komedie. “Democratie zal geluk brengen”, oppert een vertegenwoordiger van de vooruitgang. “We zijn altijd al gelukkig geweest”, antwoordt een dorpeling. Heerlijk.

‍