The Wife

Joan is ‘de vrouw van’. Het is een zinnetje dat we vaker horen. Dat gaat altijd over de partner van een succesvolle man. In dit geval is dat schrijver Joe Castleman, die niet te beroerd is om in het openbaar naar zijn vrouw te wijzen, omdat zij ook verantwoordelijk is voor zijn succes. Dat succes wordt in het geval van Castleman bekroond door de toekenning van de Nobelprijs voor de Literatuur.

Echtgenote Joan Castleman mag meedelen in de aandacht die op de schrijver en zijn briljante werk wordt gevestigd. Ook hun zoon mag mee naar de prijsuitreiking in de Zweedse hoofdstad Stockholm. David heeft ook schrijversambities, maar wordt door pa klein gehouden. En dan is er nog een hardnekkige journalist, die aan het puzzelen is met de biografie van de geroemde schrijver.

Middels flashbacks kijken we terug naar het begin van de relatie van Joan en Joe en zien steeds duidelijker welke rol zij in dat almaar succesvollere schrijverschap vervult. Ook steeds duidelijker zien we de onderhuidse spanning die hun verhouding kenmerkt. Die spanning is goed te zien bij Glenn Close, die de rol van Joan op steeds intensere wijze vorm weet te geven.

The Wife is niet de rechttoe-rechtaan lofzang op de sterke inspirerende vrouw-op-de-achtergrond. Joan is juist niet de muze van Joe Castleman. Joan was wel de studente met schrijftalent, die er al snel achter kwam dat niemand op háár talent zat te wachten. The Wife is een intrigerende, deels zelfs spannende film over een vrouw die zich ontworstelt aan het moeras van leugens waarin ze te lang is weggezakt. Met een glansrol voor Glenn Close, die weliswaar ingetogen maar tegelijk met een enorme intensiteit Joan vormgeeft.

‍