X+Y

Al van jongs af aan trekt Nathan zich terug in zijn eigen veilige wereldje. Alleen zijn vader weet echt tot hem door te dringen, maar door diens plotselinge dood door een verkeersongeval wordt Nathans isolatie alleen maar erger.

Iedereen houdt hij op afstand, zelfs zijn moeder Julie. Als zij, de wanhoop nabij, contact probeert te leggen met de kleine Nathan door zich te interesseren voor zijn voorliefde voor getallen krijgt ze te horen: “You’re not clever enough”… Hij wil alleen Chinese garnalenballetjes als dat aantal een priemgetal is. Met liefde, genegenheid en aanrakingen kan hij niet overweg, het enige dat hij begrijpt is wiskunde. Maar daarin is hij dan ook hoogbegaafd.

Zijn wiskundedocent, Mr. Humphreys, weet wel de juiste formule te vinden om Nathan te benaderen. Hij bezorgt hem een plek in de Britse ploeg voor de Internationale Wiskunde Olympiade. En tussen alle andere wonderkinderen blijkt Nathan ineens niet meer zo’n briljant buitenbeentje te zijn.

Hij wordt gekoppeld aan de Chinese deelneemster Zhang Mei en hij begint zowaar gevoelens voor haar te koesteren. Een zoetsappig Disney-achtig plot dreigt, maar gelukkig weet regisseur Matthews deze klippen vaardig te omzeilen. X+Y wordt nergens klef. Integendeel, het is een uiterst liefdevol en ontroerend portret van een autistische tiener.

‍