Amour

De faam van ‘Amour’ is inmiddels wijd en zijd bekend. De Oostenrijkse regisseur Michael Haneke vergaarde onder meer een Gouden Palm op het filmfestival in Cannes, de Europese filmprijs en een Oscar. Dat breed gedragen positieve oordeel is ook meer dan terecht, want ‘Amour’ is zo’n film die op (bijna) iedereen een enorme indruk achterlaat. En dat terwijl de uitvoering zo simpel is. Misschien slaat het verhaal juist daarom zo aan.

Een bejaard (mag je dat nog zeggen?) echtpaar woont in een Parijs appartement, de buitenwereld dringt daar nauwelijks in door. Hun rustige dagen zijn gevuld met lezen, af en toe gaan ze naar een concert of hun dochter komt op bezoek. Dat rustige bestaan wordt verstoord als Anne ziek wordt. Echt ziek. Haar zorgbehoefte wordt daardoor groter, terwijl Georges niet goed in staat is om daaraan te beantwoorden.

Annes afstand tot de werkelijkheid wordt steeds groter, haar aanwezigheid intenser. Als de ziekte steeds verder voortschrijdt zien we Georges steeds duidelijker worstelen met de neergang van zijn geliefde vrouw. Het gezegde ‘Pas in het aangezicht van de dood leren we het leven kennen’ gaat in ieder geval voor deze liefhebbende echtgenoot op. Tot het bittere einde. Recensente Dana Linssen noemde de film ‘een meesterwerk in de vorm van een traan’.

In verband met de verwachte belangstelling staan er twee voorstellingen geprogrammeerd, om 18.30 en 21.15 uur.

‍