Starred Up

Een rauw drama kun je ‘Starred up’ wel noemen. De titel van dit Engelse gevangenisdrama is vrij te vertalen als ‘opsterren’: jonge delinquenten, die te onhandelbaar zijn voor de jeugdgevangenis, worden naar de bajes voor volwassenen overgeplaatst. Eric Love (wat een achternaam) is zo’n nare jongen. Ondanks zijn jeugdige leeftijd zit hij al langer vast. Hij verhuist naar de gevangenis waar ook zijn vader zit, maar er is geen sprake van een gezellige gezinshereniging, integendeel.

Eric weet zich vanaf dag één staande te houden door meteen keihard van zich af te slaan. Een paar tellen nadat de celdeur achter hem is dichtgeslagen fabriekt hij handig een effectief wapen. Handig voor later. Opmerkelijk genoeg neemt de gevangenistherapeut Oliver het tijdens de sessies met een klein groepje gevangenen voor Eric op.

Het belangrijkste verhaal is dat van Eric en zijn vader Neville. Beiden zijn het plat Engels sprekende geen-woorden-maar-vuisten-types. Ze botsen. Dat gaat hard en wordt, net als de andere contacten, expliciet en realistisch in beeld gebracht. Ondanks dat geweld en al die rauwheid is ‘Starred up’ een goede, zelfs uitstekende film. De spanning loopt steeds verder op en de finale is huiveringwekkend.

En als u ons niet gelooft: op het International Filmfestival Rotterdam eindigde Starred Up in de top drie (vlak achter Nebraska!) in de verkiezing voor de UPC Publieksprijs, wat ons betreft de belangrijkste graadmeter van welk filmfestival dan ook.

‍